İrpin’de, 43 yaşındaki yazılım teknisyeni Serhii Perebiynis, «Ailem İrpin’deki havaya uçurulmuş köprüden Romanivka semtinin yönüne gitmeye başladı. Önünde eşim çocuklarım ile köpeklerle gitti, arkada onun babası, yani benim kayınpederim, o Tatyana’nın annesi, karısını tekerlekli sandalyede taşıdı. İlk mayın nehrin yatağına, onları sağına düşmüş. Tetyana çocuklarla daha hızlı ilerledi ve köprünün altında sakladı. O anda ikinci mayın köprünün altına vurdu. Orada bir aile mayın parçalarıyla yaralandı. Belki bu yüzden eşim çocuklarıyla orada kaçıp ileri koştular. Romanivka’da otobüse kadar 600 metre gitmesi lazımdı. O yolunun yarısında, kilisenin yanındaki eşim ve çocuklarımın yanına üçüncü mayın vurdu ve onları hemen tamamen kapladı», — diye hatırlıyor.
Serhii’nin ailesi 6 Mart’ta Rus askerlerin ateşlerinden kaçmaya çalıştı. O zaman işgalciler İrpin’i ele geçirmek istediler. O zaman Serhii, 2014 yılından beri Rus savaşçıların tarafından işgal olduğu Donetsk’te bulundu. Orada adam Covid ile yakalanmış annesine bakıyordu. Donetsk’e Perebiynis savaştan bir hafta önce geldi. Birkaç gün önce işgal hükümeti seferberlik ilan etti. Serhii’nin Donetsk kaydı vardı, bu yüzden bu yüzden militanların saflarına alınabilirdi.
Rusya-Ukrayna tam çaplı savaşının ilk gününde, 24 Şubat’ta eşi evinin yanında bir şeyin uçtuğunu yazdı. Serhii eşine afet çantası toplasın diye söyledi. O şehirden gitmeye çalıştı ama olmadı. O zamanlarda Rus birlikleri işgal olmuş Bucha şehrinden İrpin’i ateş ettiler. Önce Serhii’nin akrabaları koridorlarda sakladılar. 3 Mart’ta Rus işgalciler eve havan topu attığında, aile bodrum katına indi ve orada iki gece geçirdi. 5 Mart’ta onlar yukarı çıkıp Serhii ile gitme planı hakkında konuştular.
Serhii, Tetyana ile konuşmasını hatırlayıp, «İki varyanttan bahsettik – ya Stoyanka [köyüne] arabayla gideriz ya da arabayı bırakıp köprüden yürüyerek geçeriz. Tabii ki ailemin yanında olmadığım için eşimden özür diledim. Ama o optimizmi kaybetmeden ‘merak etme, herşey hallederiz’ dedi. Biz bunu 2014 yılında gördük. Hallederiz. Ama halledemedik», — diye anlatıyor.
Aile bodrum katına indi, orada bağlantı yoktu. Gelecek gün eşinin telefonundaki konuma göre Perebynis onların Kyiv ve Stoyanka arasındaki Zhytomyrska karayolunda bulunduğunu gördü. 20 dakika sonra konum eşinin Kyiv hastanesinde bulunduğunu gösterdi.
«Ben o semtteki oturan arkadaşlarımı aradım. Acilen hastaneye gitmesi ve neler olduğunu öğrenmesi istedim. Birazdan Twitter’den Romanivka’da mayın düştüğü ve adam, kadın ve iki çocuğun öldüğünü öğrendim. Ya sonra orada bir fotoğraf paylaşıldı, fotoğraftaki herkesi tanıdım, – diyor Serhii. Ben Kiev’deki arkadaşlarıma telefon ettim. Diyorum ki, oğlanlar yerde yatıyorlar, ölmüşler, gerçek bu, sahte değil. Ben onları tanıdım, hastanede karımı arayın. Sonra da ilk video meydana geldi, herşey anlaşıldı».
Videoda Serhii’nin bütün ailesi vardı. Herkes öldü.
Ailesini gömmeye adam İrpin’e üç gündür gidiyordu. Önce Rusya’ya vardı, sonra Polonya’dan Lviv’e, oradan ise İrpin’e.
Serhii’nin karısı göğsüne ve boynuna havan şarapnel yarası aldı. Oğul, patlamanın merkezine en yakın olduğu ve aslında küçük kız kardeşini örttüğü için en çok acıyı çekti. Kabuk parçaları, baştan ayağa vücudun sol tarafına çarptı. Kızı, sol tapınakta öldüğü bir parça aldı.
Tatiana, bir BT şirketinde finans direktörü olarak çalıştı.Şirket, çalışanlarını Polonya’ya taşıdı, ancak kadın hasta ailesinden ayrılmak istemediği için reddetti. 18 yaşındaki oğlu Mykyta, Kiev Taras Shevchenko Ulusal Üniversitesi’nde programlama eğitimi aldı. 9 yaşındaki kızı Alisa öğrenciydi.
Serhii, ailesinin dramının gözden kaçmaması için savcılığa ve uluslararası mahkemelere belgeler sunar. Hikayeye maksimum düzeyde tanıtım yapmak istiyor, çünkü Rusya’nın ailesine yaptığı şey insanlığa karşı bir suç. Serhii, “Kendime ait hiçbir şeyi geri vermeyeceğim, ancak mahkemede gerçeği ve adaleti elde etmek istiyorum” diye farkına varır.
16 Mart 2022 yılında kaydedildi.
Tercüme: Olya Ilchenko
