Gözünde vurulmuş, kurşun delip gitmiş. Böyle, SofrServe IT-şirketinin bir personel avcısı, 25 yaşındaki Sofiy Denysenko’nun babası ölmüş. Sofiya o zaman Rivne şehrinde oturdu, aile ve diğer akrabaları savaş ile Kyiv bölgesindeki Vasylkiv’de karşılaştı. Babası, askeri tesisleri koruyan halk savunmasının tugayına kayıt edildi. Bir gece füzeler yanındaki tesise düştüler, ama o zaman babası şanslıydı ve hayatta kaldı. «O zaman çok sevindik, — diye hatırlıyor Sofiya. — O şöyle yazdı ki: «Tanrı bir şey için beni koruyor». Ama gelecek gece hayatını kaybetti.
Sofiya diyor ki, babasının ölümü aniden olmuş, kurşun gözünden delip çıkmış. Şiddetli bir silahlı çatışma vardı, 20 kişiye kadar öldürülmüş. Sofiya cenaze törenine gidemedi.
«Annem gitmeme rica etti, çünkü çok tehlikeliydi. Kyiv’den değil, diğer yollarından gitmesi gerekti. Bence uzun zaman gidecektim» – diyor Sofiya.
«Ben sadece telefonla cenaze ve anma törenine katıldım. Annem dinleneyim diye açtı».
Sofiya, babasından çok vatansever, Ukrayna yanlısı olarak bahseder, diyor ki, onların yanlış aksanlarını her zaman düzeltti. Köylü basit bir adam olmasına rağmen, belki de saf bir yerde olmasına rağmen, ilerici, Avrupa değerleri, sıralanmış çöpler, kaynakların rasyonel kullanımı konusunda endişeliydi. O Yevromaydan’a katıldı, Sofiya o zaman ailesinin onu son yola gibi uğurladığını hatırlıyor. Zaman zaman Sofiya ve erkek kardeşini silah kullanmayı öğretti.
«Buna çok dikkat vermedik. Çünkü ne savaş ya, korkunç! Şimdi sığınak kurmak veya silah kullanmayı öğrenmek bazı önerileri çok makul görünüyor. Eğer silahın var ve onu kullanmayı biliyorsan demek ki ülkeni savunabilirsin».
Sofiya’nın erkek kardeşi savaşın ilk günlerinde cephe gitti. Şimdi ileri mevzide bulunuyor. Bazen kötü bağlantı nedeniyle bir gündür aramalara cevap vermiyor, böyle anlar Sofiya için en zordur.
«Bu ağır belirsizlik çok acı verir. İnsanla bağlantı kaybediyorsun gibi hissediyorsun, belki, insan artık yaşamıyor, bu çok korkunç – diyor Sofiya. En çok akrabalarımdan birisini daha kaybetmekten korkarım. Bu en korkunç kayıplar. Diğer şeyler rengi kaybeder ve önemzi haline gelir. O kişinin etrafında olmamanız, yardım etmemiş, kurtarmamış veya bir şeyi tahmin etmemiş olmanız korkutucu. Bu en kötüsüе».
Şimdi Sofiya ile annesi, vaftiz annesi çocuklarıyla, kedi ve köpek yaşıyor. Sofiya çalışmaya devam eder. Söylediklerine göre, Rivne şehrinde genelde sakin, ara sıra hava saldırısı uyarı çalıyor. Girişimciler işe devam ediyor, göçmenler şehre geliyor.
«İlk gün, patlama sesleri, hatta uzaktakiler, hayvanlarda dehşete ve uyuşukluğa neden oldu, – diye hatırlıyor Sofiya. — Ben hep üşüyordum ve çok titriyordum. Bunun gerçekten başınıza gelmesi çok, çok korkutucuydu, bu bir tarih ders kitabı değil.Sonra alıştım. Şimdi ara sıra gülüyoruz bile ve ev işlerine dikkatimizi dağıtıyoruz».
Sofiya, hayatı boyunca, Rusya ve Beyaz Rusya’dan bağımsız, Ukrayna – Avrupa rüyasını görmeyi, burada huzur içinde yaşamayı ve çocuk sahibi olmayı hayal ediyor.
Kayıt tarihi 15 Mart 2022 yılı
