Alina 6 yaşlı olan kızıyla Kamila Kharkivli, evi Holodna Gora tarihi mahallesinde bulunur. Yakında tank fabrikası var, o düşman bombardımanı için potansiyel bir hedef. Savaş başladığında Alina gereken eşyaları valize koyup kızıyla beraber Holodna Gora’nın merkezindeki annesinin evine taşındı. Orada üç gündür kaldılar ve her gece bodruma indiler.
Tam ölçekli savaş patlak verdiğinde, Alina bunu kızından saklamaya çalıştı. Metrodaki sığınaklara ya da bodruma inerken kızına yürüyüşten önce bir antrenman ya da mont partisi olduğunu söylemiş.
Alina, «Devamlı patlama sesleri vardı diye hatırlıyor. Kharkiv’de son gece füze evimizin üzerinden uçtu. Dalgadan herşey titremeye başladı. Füze bizden 500 metre uzakta düştü. Gitmeye düşündüğümüz okulun yanında». Kadın, şehirden hemen kaçmaya hazırdı, ama annesi uzun zamandır cesaretini bulamadı. Ama füzenin patlamasından sonra şüphe yok olmuş.
Alina, taşımayı kolaylaştırmak için eşyaları daha da küçük bir çantaya koydu ve annesi ve kızıyla birlikte istasyona koştu. Orada onlara yeğeni ve teyzesi katıldı. 15 dakika sonra tahliye treni vardı: «20 kişilik bir kompartımandaydık, çocuk bir günde kalkamadı, sadece yoğurt yedi. Çantadaki olan sandviç alamadık», — diye anlatıyor Alina. Abis Kharkiv’i savunmaya kaldı.
«20 kişilik bir kompartımandaydık, çocuk bir günde kalkamadı, sadece yoğurt yedi. Çantadaki olan sandviç alamadık».
Şimdi Alina ve ailesi, küçük çocuklu anneler için bir sığınak olarak donatılmış bir fotoğraf stüdyosunda yaşıyor. Alina’nın gelecek için planları yok. Diyor ki, belki Polonya’ya gidecekler. Ama şimdi çocuk kalabalıkta ölmesin diye istasyona gitmekten korkuyor.
Barış zamanında, Alina pazarda çalıştı: kekler, kaşıklar, çatallar, ev konforu için şeyler pişirmek için formlar satıyordu. Kharkiv’de işi ve evi kaldı. Şehirde elektrik kesildi, su yok, mağazalar boş, gıdalar biter, ya insanlar bodrumlarda ve sığınaklarda oturuyorlar. Gitmeden önce ekmek aldığım pazar artık yok edilmiş. Kamila yanında oynadığı evi de yok artık.
Alina, Kharkiv’de kalan arkadaşlarla ve tanıdıklarıyla telefonlaşıyor. Onların çoğu Poltava’ya gittiler, bazı şehrin dışına gitti, bazı ise şehirde kaldı. Arkadaşın altı yaşındaki çocukları, “Grad” ve “Uragan” çoknamlulu roketatarın seslerini zaten ayırt ediyor.
Şehirden beraber gittiği akrabaları Alina’ya çok destek veriyorlar. Ancak, kadın abisi hakkında telaşlanıyor. Bir de savaştan önce kızıyla tiyatroya ve sirke gitmeyi plandığını hatırlıyor, fakat yetişemediler. Lviv’de arabaların miktarından şaşırdı. Çünkü savaşan Kharkiv’de bir araba gittiği zamanda, herkes kim gidiyor acaba kontrol edelim diye pencereden bakıyordu.
Kamila’nın yakın zamanda doğum günü var. Hediyesi Kharkiv’deki evimizde kaldı.
